بررسی رشد پس از سانحه در بیماران مبتلا به سرطان گوارشی و ارتباط آن با حمایت اجتماعی و امید
تشخیص سرطان تجربه ای ناخوشایند است. اما بیماران ممکن است تجربیات مثبتی نیز داشته باشند که به آن رشد پس از سانحه می گویند. این مطالعه با هدف تعیین میزان رشد پس از سانحه در بیماران مبتلا به سرطان و ارتباط آن با امید و حمایت اجتماعی انجام شد.
مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی همبستگی است. جامعه پژوهش شامل کلیه بیماران بزرگسال مبتلا به سرطان گوارشی مراجعه کننده به مراکز درمانی وابسته به علوم پزشکی شیراز بود. نمونه پژوهش شامل 112 بیمار مبتلا به سرطان گوارشی بودند که در ماه های اردیبهشت تا مرداد 1397 به مراکز درمانی انکولوژی امیر، درمانگاه شهید مطهری و درمانگاه امام رضا (ع) مراجعه نمودند و به روش در دسترس انتخاب شدند. داده ها با چهار پرسشنامه خصوصیات دموگرافیک، مقیاس رشد پس از سانحه، پرسشنامه حمایت اجتماعی و مقیاس امید میلر جمع آوری شدند. تحلیل داده ها با نرم افزارSPSS 23 و با استفاده از آمار استنباطی شامل آزمون ضریب همبستگی پیرسون، تی مستقل، تحلیل واریانس یک طرفه و مدل رگرسیون خطی و در مواردی که متغیرها از توزیع نرمان برخوردار نبودند، از معادل ناپارامتری آزمون های فوق انجام شد.
میانگین و انحراف معیار نمره رشد پس از سانحه 64/15±37/81 بود. میانگین و انحراف معیار نمره امید و حمایت اجتماعی نیز به ترتیب 92/24±20/195 و 73/11±39/97 بود. رشد پس از سانحه ارتباط مستقیم و معنا داری با حمایت اجتماعی (636/0=r) و امید (687/0=r) داشت (001/0>p). امید (613/0=ß) نسبت به حمایت اجتماعی (192/0=ß) تاثیر بیشتری بر رشد پس از سانحه داشت.
بیماران مبتلا به سرطان، از رشد پس از سانحه در سطح خوب برخوردار بودند. با توجه به ارتباط رشد پس از سانحه با حمایت اجتماعی و امید، ارایه دهندگان خدمات سلامت می توانند با القای امید و فراهم نمودن حمایت اجتماعی به بیماران مبتلا به سرطان کمک کنند.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.