اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و انعطاف پذیری شناختی بیماران گوارشی

دستگاه گوارش، به عنوان یکی از مهم ترین دستگاه های بدن، بیماری های مربوط به خود را دارد که گریبان گیر بسیاری از افراد است. از این رو، پژوهش حاضر به دنبال بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و انعطاف پذیری شناختی بیماران گوارشی است.

روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل نامعادل بود و جامعه آماری این تحقیق کلیه بیماران گوارشی شهر ساری بودند که در سال 1399 به مرکز درمانی بیمارستان امام خمینی مراجعه کردند و نمونه آنها شامل 30 نفر (15 نفر برای گروه آزمایشی و 15 نفر برای گروه کنترل)، که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. سپس، اعضای گروه آزمایشی به مدت 8 جلسه تحت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفتند و گروه کنترل نیز هیچ گونه درمانی دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش شامل، پرسش نامه های راهبردهای تنظیم شناختی هیجان (گارنفسکی و همکاران، 2001) و انعطاف پذیری شناختی (دنای و ونادروال، 2010) و نوع روش آماری این پژوهش، تحلیل کوواریانس چند متغیری بود.

نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس چند متغیری نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و انعطاف پذیری شناختی اثربخش بوده است و به شکل معناداری موجب بهبود راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و انعطاف پذیری شناختی بیماران گوارشی شد.

با توجه به یافته های پژوهش، می توان از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به عنوان روش موثر برای ارتقاء راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و انعطاف پذیری شناختی بیماران گوارشی استفاده کرد.