ریزرخساره ها، محیط رسوبی و چینه نگاری سکانسی سازند داریان در یکی از میادین خلیج فارس

سازند داریان (شعیبا) به دیرینگی آپتین- آلبین یکی از مخارن مهم نفتی در زاگرس و خلیج فارس به شمار می رود. این سازند در میدان مورد مطالعه قابل تقسیم به چهار بخش کربناته زیرین با لیتولوژی آهک کرم تا تیره رنگ با وجود حفرات انحلالی، بخش زبانه کژدمی با لیتولوژی مارنی به رنگ خاکستری تیره و بدون ساخت رسوبی، بخش کربناته بالایی آهک به رنگ خاکستری تیره تا روشن و بخش آواری های راس با لیتولوژی ماسه ای سیلتستونی و شیل می باشد. بررسی ریزرخساره های سازند داریان در این میدان منجر به شناسایی 3 رخساره آواری و 8 رخساره کربناته شد که در 5 کمربند رخساره ای شامل دلتا، رمپ داخلی، رمپ میانی، رمپ خارجی و حوضه ژرف رسوب کرده اند. آنالیز و تفسیر رخساره ای با توجه به فونای موجود در میدان مورد نظر انجام شد که عمدتا نشانگر محیط کم عمق دریایی می باشد. عدم نقطه عطف و تغیبرات یکنواخت در رخساره ها و عدم وجود موجودات ریف ساز مانند مرجان ها و رودیست ها و جایگزین شدن جلبک های لیتوکودیوم- باسینلا که این موجودات توانایی کمتری در ساختن ریف های بزرگ دارند، بنابراین این محیط رسوبی به صورت یک رمپ کربناته پیش بینی شد که دارای ریف های کومه ای و پشته ای می باشد. تعداد سه توالی رسوبی رده ی سوم کربناته در میدان مورد مطالعه شناسایی شد این سکانس ها به ترتیب در آپتین پیشین، میانی و پسین بر اساس سن نسبی قرار گرفتند. در سکانس اول و سوم مرزهای سکانسی توسط ناپیوستگی ها و عوارض مربوط به آن ها شناخته می شود و در سکانس دوم پسروی آب و تبدیل شدن رخساره های حوضه ی اینتراشلفی (حوضه ی کژدمی)  به رخساره های کم عمق تر قابل تشخیص است. بیشینه سطح غرقابی نیز در این سکانس ها توسط بیش ترین پیشروی سطح دریا در خشکی و توسط رخساره های عمیق رمپ خارجی و حوضه و افزایش نسبی در میزان ایزوتوپ کربن و اکسیژن، شناخته می شود. در انتها یک سکانس آواری حاصل از وارد شدن رسوبات تخریبی به حوضه رسوبی شناسایی گردیده است.