استفاده از روش مدل سازی آنتروپی بیشینه (MaxEnt) و خوشه بندی K-mean برای تحلیل زیستگاه های زیرزمینی جنس Niphargus در ایران

دوجورپایان جنس Niphargus در انواع آب های زیرزمینی زندگی می کنند و بخش مهمی از تنوع زیستی زیرزمینی را تشکیل می دهند. در دهه های اخیر استفاده از الگوریتم های مختلف مدل سازی توسعه یافته است اما بالطبع تکنیک های آماری برای مطالعه پراکنش موجودات زیرزمینی کمتر می باشد. در این مطالعه به منظور بررسی اثر عوامل محیطی بر پراکنش جنس، از نقاط حضور تاکسون بر اساس مطالعات قبلی استفاده شد. سپس از متغیرهای اقلیمی، توپوگرافی و داده های دما و رطوبت در عمق های 0 تا 10 سانتی متر و 10 تا 40 سانتی متر استفاده شد. با استفاده از تحلیل هیستوگرام چگالی و آمار توصیفی، توزیع مقادیر متغیرهای زیستگاهی به ازای نقاط حضور بررسی شدند. شباهت بین مناطق زیستگاهی از روش خوشه بندی مشاهدات به روش K-mean بدست آمد. مدلسازی پراکنش تاکسون نیز با استفاده از روش آنتروپی بیشینه انجام شد. نتایج نشان داد که در میان تمام متغیرهای مورد استفاده، متغیر Bio14 دارای توزیع نرمال نیست (05/0 P-value>). نتایج خوشه بندی نشان داد خوشه های 1و2 که نقاط حضور جنس در محدوده نوار خزری و امتداد رشته کوه زاگرس را شامل می شوند در گروه های مجزا قرار می گیرند. البته شباهت هایی نیز بین این خوشه ها وجود دارد که مشتمل بر جمعیت های کرمانشاه، ایلام و کهگیلویه و بویراحمد می باشد. در مقیاس مورد مطالعه، دو متغیر بارش سالانه و دمای خاک در عمق 10 تا 40 سانتی متری، بیشترین تاثیر را در پراکنش جنس Niphargus دارند. همچنین به دلیل دوری از سطح زمین و به تناوب آن متغیرهای محیطی مربوطه شرایط یکسانی در اکثر نقاط حضور جنس وجود دارد.