تاثیر روشهای درمانی مبتنی بر ژانر بر کیفیت نوشتار دانشجویان EAP

دهه گذشته شاهد توجه ویژه پژوهشگران و محققین آموزش زبان انگلیسی به مساله ی آموزش نگارش ژانر-محور، کاربرد و فواید آن در یادگیری و آموزش زبان انگلیسی بوده است. علارغم اهمیت و توجه ویژه به موضوع آموزش ژانر-محور، بحث ها و اختلافاتی میان پژوهشگران و محققین در زمینه نحوه اجرای این روش و طرز عمل آن در کلاس وجود داشته است. هدف تحقیق کنونی بررسی تاثیر سه روش تدریس نگارش با استفاده از ژانر بر روی نگارش ژانر گزارش نویسی پزشکی توسط دانشجویان رشته پزشکی و میزان تسلط آن ها به ویژگی های اصلی این ژانر میباشد. این تحقیق بر آن است تا مشخص نماید که آیا با استفاده از روش های صریح و تلویحی میتوان آگاهی دانشجویان نسبت به ویژگی های ژانر را افزایش داد یا خیر. صد و پنجاه دانشجوی پزشکی از دانشگاه علوم پزشکی مازندران به عنوان شرکت کنندگان این تحقیق انتخاب شده اند. شرکت کنندگان در سه گروه تجربی یک، گروه تجربی دو و گروه کنترل قرار داده شدند. هیچ یک از دانشجویان پیش از این تحقیق در معرض آموزش با استفاده از ژانر قرار نگرفته بودند. گروه ها برای پانزده جلسه آکادمیک درطول ترم دراین دانشگاه تحت آموزش قرار گرفتند. نتایج آنالیز داده ها از پیش آزمون و پس آزمون های این تحقیق نشان داد که تفاوت معناداری در تاثیر روش های صریح و تلویحی بر اساس تدریس ژانر بر روی کیفیت نگارش شرکت کنندگان وجود داشته است. دانشجویانی که در گروه های تجربی نهاده شده بودند نسبت به دانشجویانی که در گروه کنترل قرار داشتند عملکرد بهتری از خود نشان دادند. درنتیحه، محققین و مدرسین میتوانند از مدل های صریح وهمچنین تلویحی تدریس نگارش با استفاده از ژانر برای آگاهی سازی و آموزش ژانرها استفاده کنند.