نظام نوآوری فناوری نانو در ایران بر اساس عناصر کارکردی و ساختاری

فناوری نانو به عنوان یکی از مهم ترین پیشران های نوآوری به شمار می رود. با توجه به اهمیت این فناوری، در پژوهش حاضر به بررسی و تحلیل هم زمان عناصر ساختاری و کارکردی نظام نوآوری فناوری نانو در ایران پرداخته شده است.

در این پژوهش از استراتژی پژوهش کمی و ابزار پرسشنامه برای گردآوری داده ها استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل سیاست گذاران، مدیران شرکت ها و اساتید دانشگاه در حوزه فناوری نانو بود. گردآوری داده ها به صورت تحلیلی-توصیفی از طریق اطلاعات پرسشنامه ها، اسناد و گزارش های منتشر شده در حوزه نانو فناوری انجام شد.

یافته های پژوهش نشان دهنده ضعف تعاملات بین بازیگران نظام نوآوری نانو فناوری است. همچنین کارکرد بسیج منابع در وضعیت مناسب تر و کارکرد ایجاد مشروعیت در وضعیت ضعیف تری نسبت به سایر کارکردها قرار دارند که موید وجود مشکلات نظام مند در نظام نوآوری فناوری نانو در ایران است.

تمرکز بر تقویت تعاملات بین بازیگران نظام نوآوری فناوری و همچنین حمایت های بیشتر برای تقویت کارکرد مشروعیت تاثیر مثبتی در بهبود شرایط این نظام خواهد داشت.