تاثیر درمان شناختی-رفتاری به شیوه گروهی بر کاهش علائم اضطراب (صفت و حالت)، استرس و بهبود کیفیت زندگی دانش آموزان متوسطه دوم مبتلا به آرتریت روماتوئید شهر همدان

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر درمان شناختی-رفتاری به شیوه گروهی بر کاهش علایم اضطراب (صفت و حالت)، استرس و بهبود کیفیت زندگی دانش آموزان متوسطه دوم مبتلا به آرتریت روماتویید شهر همدان انجام شد. این پژوهش یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر مشغول به تحصیل در مقطع متوسطه دوم شهر همدان در سال تحصیلی 99-1398 (470 نفر)، بود که 30 نفر از دانش آموزان پسر مبتلا به آرتریت روماتویید به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار داده شدند. گروه آزمایش 8 جلسه 1 ساعتی تحت گروه درمانی شناختی-رفتاری قرار گرفتند و گروه کنترل در طول این مدت در انتظار درمان ماندند. روش جمع آوری داده ها بر اساس پرسشنامه اضطراب (صفت-حالت) اسپیل برگر (1970)، مقیاس سنجش استرس لوبیوند (1995) و مقیاس سنجش کیفیت زندگی تاثیر آرتریت 2-فرم کوتاه انجام گرفت. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار SPSS 23 در استنباطی (تحلیل کوواریانس) انجام پذیرفت. نتایج پژوهش نشان داد که درمان شناختی-رفتاری به شیوه گروهی بر کاهش علایم اضطراب (صفت و حالت)، استرس و بهبود کیفیت زندگی دانش آموزان متوسطه دوم مبتلا به آرتریت روماتویید شهر همدان، تاثیر دارد.