مطالعه هیستولوژی جفت در موشهای صحرایی تیمار شده با فرمالدئید و کورکومین

در مورد عوارض تماس زنان حامله با فرمالدیید نگرانی هایی وجود دارد.کورکومین ماده موثر در زردچوبه است و دارای کاربردهای درمانی متعددی می باشد. در این مطالعه اثرات کورکومین بر روی ساختار جفت در رت های تیمار شده با فرمالدیید بررسی شد.

برای این کار تعداد40 سر رت آبستن نژاد ویستار به صورت تصادفی به 5 گروه شامل شاهد، تجربی1(دریافت کننده فرمالدیید تزریقی داخل صفاقی، به میزان mg/kg10 در روزهای 4 الی17آبستنی)، تجربی2(دریافت کننده فرمالدیید به روش مذکور + پودرکورکومین به میزان mg/kg 150به صورت گاواژ)، تجربی3(دریافت کننده فرمالدیید به روش مذکور + پودر کورکومین به میزان mg/kg300) و تجربی4(دریافت کننده تنها پودرکورکومین به میزان mg/kg 150)، تقسیم شدند. درروز 18آبستنی، رت ها آسان کشی شده و نمونه جفت استخراج شد و مطالعات ماکروسکوپی انجام شد. سپس نمونه های لازم برای بررسی بافت اخذ و رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ایوزین انجام شد. سپس اندازه گیری هیستومتریک انجام گردید. نتایج با نرم افزار SPSS تحلیل شد و  05/0P< معنی دار در نظر گرفته شد. 

تیمار با فرمالدیید موجب تغییرات مخرب در بافت جفت شد. تیمار با کورکومین (mg/kg150) موجب کاهش اثرات سمی فرمالدیید شد. کورکومین با غلظتmg/kg300 سبب بهبودی کامل در ساختار جفت شد. در حیوانات دریافت کننده کورکومین به تنهایی، وضعیت ساختار بافتی جفت مشابه گروه شاهد بود.

براساس نتایج این مطالعه تیمار با کورکومین در غلظتmg/kg300 می تواند به طور موثر تغییرات ساختار بافتی جفت ناشی از تماس با فرمالدیید را برطرف سازد. از این رو شاید بتوان در افراد حامله در معرض آلودگی با فرمالدیید، مصرف کورکومین را توصیه کرد.