اثربخشی بوپروپیون بر عملکرد جنسی زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس: یک کارآزمایی بالینی

اختلالات جنسی در زنان مبتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس (MS) شیوع نسبتا زیادی دارد و بر کیفیت زندگیشان اثر می گذارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر بوپروپیون آهسته رهش بر عملکرد جنسی زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس انجام شد.

روش کار: 

این مطالعه کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی شده در سال 1398 بر روی 60 زن مبتلا به MS نوع بهبود یابنده- عودکننده که تحت درمان معمول MS و دارای اختلالات جنسی بودند، انجام شد. افراد به دو گروه 30 نفره دریافت کننده بوپروپیون و پلاسبو تقسیم شدند. پرسشنامه های صمیمیت و جنسی مولتیپل اسکلروزیس، شاخص عملکرد جنسی زنان، و شدت خستگی و همچنین پرسشنامه افسردگی بک II پیش، 4 و 8 هفته پس از شروع مداخلات برای تمامی بیماران تکمیل شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمون های تحلیل واریانس و اندازه گیری های مکرر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.

یافته ها: 

نمره پرسشنامه عملکرد جنسی 8 هفته پس از مداخلات در گروه دریافت کننده بوپروپیون (85/45±96/9) به طور معنی داری کمتر از گروه پلاسبو (46/11±56/53) بود (007/0=p). همچنین نمره افسردگی در دو مرحله پس از مداخله در گروه بوپروپیون (03/23±26/11) کمتر از گروه پلاسبو (43/13±86/37) بود و در سیر مداخلات کاهش یافته بود (0001/0<p). نمره شاخص عملکرد جنسی FSFI و زیرمقیاس های آن در طول مطالعه در گروه بوپروپیون (88/25±67/2) نسبت به گروه دریافت کننده پلاسبو (8/2±44/17) بهبود یافت که نشان دهنده تداوم اثربخشی بوپروپیون مستقل از تغییرات نمرات افسردگی و خستگی در طی درمان در این بیماران بود (001/0<p).

نتیجه گیری:

 نتایج این مطالعه اثربخشی درمان با بوپروپیون در بهبود اختلالات جنسی در بیماران زن مبتلا به MS را نشان داد.