نقد رویکردهای مبتنی بر قرآن و حدیث در شعر نظامی

اثبات دو فرضیه، از اهداف این مقاله است؛ این که نظامی در رویکردهای قرآنی و حدیثی، از دو شیوه ساختاری بیشتر سود می جوید؛ بگونه ای که می توان گفت اصالت سبک نظامی در امر تاثیر پذیری در نگاه کلی، موارد زیر است:یکی این که از شیوه الهامی بنیادی بسیار سود جسته است؛ بگونه ای که باید گفت در میان انواع تاثیر پذیری این شیوه، اصالت سبکی اوست.
دوم این که با توجه به تناسب واژگان متاثراز قرآن وحدیث،به ترکیب روی می آورد و از حیث آماری اصالت سبک او در این رویکرد ساختاری، کاربرد ترکیبات اضافی است که ربط بین مضاف و مضاف الیه ها برگرفته از قرآن و حدیث است. نکات مزبور با استناد به شواهدی که بعضا از نگاه شارحان دورمانده است؛ تشریح شده است.