بررسی تحلیلی سامانه دفاع هوایی S-300 در دکترین نظامی جمهوری اسلامی ایران با رویکرد بازدارندگی منطقه ای

در نظام بین الملل، بازدارندگی و مصادیق دفاعی آن، یکی از مهمترین موضوعات امنیت ملی کشورها محسوب می شود. بنابراین دولت ها برای تحقق ثبات و امنیت خود، مجبور به طراحی و ساخت انواع سامانه های دفاعی، موشک ها، هواپیماها، ناوهای جنگی و سایر تجهیزات پیشرفته نظامی هستند. این جستار با روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای، بررسی سایت های معتبر علمی مرتبط با سامانه موشکی خانواده S-300PMU-2 به دنبال پاسخ به این پرسش است که سامانه دفاع هواییS-300PMU-2 چه تاثیری بر بازدارندگی دفاعی جمهوری اسلامی ایران دارد؟ و پوشش پدافندی ایران را تا چه سطحی می تواند تامین کند؟ برای پاسخ این ابهام، محقق اهداف مختلفی در ابعاد تعیین مفهوم بازدارندگی بر پایه سامانه دفاع هوایی، حریم امنیتی، گستره جغرافیایی و شناسایی جنگنده های در تیررس سامانه مذکور را دنبال کرده است. یافته های تحقیق حاکی از آن است که سامانه موشکی مذکور در سطح نسبتا بالایی توان پوشش پدافندی کشور در دو سطح داخلی و منطقه ای و همچنین توان نبرد با هواپیماهای جنگی و موشک های بالستیک نسل چهارم و چهارونیم را به خوبی داراست. نتیجه کلی پژوهش بیانگر حاکی از این است که سیستم پدافندی جمهوری اسلامی ایران با وجود طی فرآیند تکاملی هنوز نیازمند ارتقاء می باشد. سامانه دفاع هوایی S-300PMU-2به عنوان یکی از مهمترین حلقه های تکامل الگوی دفاع هوایی کنونی است که می تواند دفع تهدیدات کشور در سطح منطقه ای را تامین نماید و برای ارتقاء سامانه پدافندی کشور به سطح قاره ای و جهانی نیازبه بکارگیری تجهیزات جدیدت در آینده همچنان وجود دارد.