اثر تیمار پس از برداشتی کلرید کلسیم بر عمر انبارمانی و کیفیت میوه برخی از ژنوتیپ های زغال اخته

زغال اخته میوه ای بسیار فسادپذیر است که برای کاهش ضایعات به مدیریت مناسب پس از برداشت نیاز دارد. این مطالعه با هدف افزایش عمر پس از برداشت و عرضه محصول به بازار با استفاده از تیمارهای پس از برداشت کلرید کلسیم انجام شده است. تحقیق حاضر در قالب آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی و در سه تکرار انجام شد. فاکتورها شامل 3 تیمار غوطه وری کلرید کلسیم (صفر، 60 و 80 میلی مولار)، 4 زمان انبارمانی (صفر، 10، 20 و 30 روز) و دو ژنوتیپ زغال اخته بودند. نمونه های میوه در مرحله بلوغ (بیش از 90 درصد قرمزی پوست) برداشت و تحت تیمارهای غوطه وری قرار گرفتند. در طی و پایان آزمایش، صفات مختلف فیزیکوشیمیایی میوه ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد در ژنوتیپ KKP2 میانگین سفتی و قند میوه کمتر و درصد ازدست دادن وزن بالاتر از ژنوتیپ Hir بود. نتایج نشان داد دو ژنوتیپ از نظر اسیدیته و اسید قابل تیتر تفاوت معنی داری نشان ندادند. سفتی، اسید قابل تیتر، اسید آسکوربیک، آنتوسیانین و فنل با گذشت زمان کاهش یافتند. در بین تیمارهای غوطه وری، بیشترین و کمترین مقدار سفتی، اسید قابل تیتر و اسید آسکوربیک به ترتیب متعلق تیمار کلرید کلسیم 60 میلی مولار و شاهد (آب مقطر) بودند. تفاوت بین تیمار کلرید کلسیم 60 و 80 میلی مولار معنی دار نبود. کمترین از دست رفتن وزن میوه نیز در تیمار 80 میلی مولار کلرید کلسیم بدست آمد.