رویکرد سیاست خارجی روسیه به پرونده هسته ای ایران

سیاست خارجی هر کشوری نسبت به تحولات سایر کشورها اعم از منطقه ای و جهانی مبتنی بر منافع ملی است. اما هر کشوری منافع ملی خود را بر اساس مقتضیات زمانی و مکانی تعریف می کند. چنانکه روسیه در  ابتدای هزاره سوم منافع ملی خود را در راستای تقابل با غرب، بازتولید قدرت روسیه در جهان، نفوذ در مناطق مختلف جهانی و منطقه ای، و... تعریف کرده است. سوال و هدف محوری این پژوهش رویکرد روسیه به پرونده هسته ای ایران است. در تجزیه و تحلیل این سوال به مولفه های تاثیر گذار بر سیاست خارجی روسیه بخصوص در موضوع هسته ای در دو دهه اخیر همچون شخصیت پوتین، تقابل با امریکا گرایی در جهان، جلوگیری از هسته ای شدن جنوب روسیه و... اشاره شده است. از سوی دیگر می توان در چارچوب نوواقع گرایی عناصری همچون آنارشی بودن نظام بین الملل، لزوم چندجانبه گرایی در سطح بین الملل ، امنیت نوین در منطقه و بازیگری در سطح جهانی با بحران سایر کشورها  مورد توجه  قرار گرفته اند.