اثر سوشهای مختلف ریزوبیوم بر روی رشد و تثبیت نیتروژن یونجه های یکساله

کشت متوالی غلات در بسیاری از مناطق دنیا، سطح نیتروژن خاک را به حدی کاهش داده است که در حال حاضر تولیدات گیاهی به کود نیتروژنه بسیار وابسته است. معرفی لگومها و سوشهای ریزوبیومی که همزیستی موثری با هم داشته باشند باعث افزایش تولید علوفه غنی از پروتئین می شود و همچنین باعث اصلاح ساختار خاک می گردد. چهار گونه یونجه یکساله (Medicago littoralis, M. polymorpha, M.rigidula, M. truncatula,) در ترکیب با چهار سوش مختلف Rhizobium meliloti (محلی، همند، R95 و S13) کشت گردیدند. همچنین یک شاهد بدون تلقیح برای هر گونه در نظر گرفته شد. تیمار شاهد (بدون تلقیح) شامل نیتروژن معدنی بود. تمام ترکیبهای یونجه و ریزوبیوم، با محلول بدون نیترات رشد کردند. تیمار شاهد با محلول غذایی حاوی 2.5mM نیترات آبیاری شد. آزمایش به مدت 90 روز در اتاقک رشد برای بررسی وزن خشک اندام هوایی و نیتروژن اندام هوایی انجام گرفت. توانایی لاینهای یونجه در تشکیل یک همزیستی موثر با ریزوبیومها متفاوت بودند. M. truncatula بالاترین همزیستی را با سوشهای محلی، همند و R95 داشت. همچنین M.littoralis در چهار تیمار تلقیحی درصد نیتروژن نزدیک به تیمار شاهد داشت. M.rigidula بیشترین همزیستی را با R95 و سپس با S13 داشت. M.polymorpha همزیستی ضعیفی با تمام سوشها داشت به طوری که هیچ گره ای بر روی ریشه ها تشکیل نشد. M.truncatula بیشترین وزن خشک اندام هوایی را در میان پنج تیمار تلقیحی و غیر تلقیحی داشت (250mg/plant). M.trumcatula و M.littoralis واکنشهای مشابهی با تمام سوشها نشان دادند. M.rigidula به سوشهای اختصاصی Rhizobium meliloti برای تثبیت نیتروژن نیاز دارد. M.plymorpha همزیستی موثری با هیچ یک از سوشها نشان نداد که می توان نتیجه گرفت این گیاه به سوشهای بسیار اختصاصی نیاز دارد.