بررسی الگو های مرز کارآیی میانگین- واریانس پرتفوی تحت تئوری امکان پذیر

از جمله مهم‎ترین مشکلات روش های ارایه شده در اندازه گیری الگوهای مرز کارآیی پرتفوی، در نظر نگرفتن عدم قطعیت موجود در متغیرهای مالی از جمله ریسک و بازده است. در همین راستا، توسعه نظریه های بهینه سازی مختلف و استخراج مرز کارآیی بهینه یک پرتفوی در علوم مالی برای درک و شناسایی وجوه عدم اطمینان در محیط تصمیم و پیشامدهای امکان پذیر در فضای عدم قطعیت و مبهم بازارهای سرمایه ابداع و توسعه یافته است. از بین نظریه های مطروحه در شرایط عدم قطعیت ها، می توان نظریه امکان را مناسب ترین و دقیق ترین نظریه در تفسیر و اثبات عدم قطعیت ها در بهینه سازی سبد سهام به حساب آورد. بنابر همین دلیل در پژوهش پیش رو برای تطابق بیشتر مدل های بهینه سازی پورتفولیو و شناخت فضای کارآی منطبق با واقعیت، به استخراج بازده و ریسک پرتفوی با استنتاج ریاضی در فضای عدم قطعیت با تاکید تیوری امکان پذیر، پرداخته می شود. در این پژوهش از مفهوم متغیر تصادفی فازی و نظریه امکان و الزام فازی، به ‎منظور پوشش عدم قطعیت موجود در شناخت و تعیین مرز کارآیی میانگین- واریانس پرتفوی تحت تیوری امکان پذیر، استفاده شده است.