بررسی تغییرات ضخامت اپیتلیوم در پاسخ به ارتشاح سلول های التهابی در کیست پری اپیکال، کیست های دنتی ژروس و ادنتوژنیک کراتوسیست التهابی

کیست رادیکولار، دنتی ژروس و ادنتوژنیک کراتوسیست به ترتیب شایع ترین کیست های ادنتوژنیک هستند. اطلاع از خصوصیات کلینیکی و هیستوپاتولوژی این ضایعات در درمان های دندانپزشکی بسیار مهم است و ارتشاح سلول های التهابی و پوشش کیست،  می توانند نقش مهمی در بیماری زایی این کیستها بازی کنند.

در مطالعه توصیفی-تحلیلی حاضر، تعداد 396 اسلاید هیستوپاتولوژی(216کیست پری اپیکال و 90کیست دنتی ژروس التهابی و 90 ادنتوژنیک کراتوسیست التهابی) از لحاظ اپیتلیوم و درجه ارتشاح سلول های التهابی و نوع آنها مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار spss و آزمون های آماری اسپیرمن ، من ویتنی، کروسکال والیس و کای اسکویر تحلیل شدند.

یافته ها: 

درکیست دنتی ژروس التهابی اپیتلیوم پوششی با ضخامت نرمال و درکیست پری اپیکال و ادنتوژنیک کراتوسیست التهابی اپیتلیوم پوششی با ضخامت آتروفیک بیشترین فراوانی را داشتند.در هر سه کیست شیوع التهاب شدید بیشتر بوده اما در کیست پری اپیکال بین  اپی تلیوم آتروفیک و میزان ارتشاح سلولهای التهابی رابطه آماری معنادار مشاهده شد (0/004=P) در کیست پری اپیکال التهاب مخلوط با غلبه پلاسماسل و در دو کیست دیگر  التهاب مزمن با غلبه لنفوسیت شایع تر بود.

نتیجه گیری: 

به نظر می رسد در انواع التهابی کیست پری اپیکال و ادونتوژنیک کراتوسیست ضخامت اپی تلیوم بیشتر آتروفیک و در کیست دنتی ژروس التهابی ضخامت اپی تلیوم به صورت نرمال دیده می شود میزان ضخامت اپی تلیوم با مقدار آماس در کیست پری اپیکال نسبت معکوس دارد.