تاثیر خودگفتاری آموزشی و انگیزشی بر اعمال نیرو به زمین در اجرای ریباند بسکتبال

انجام مداخلات روانی و آموزش مهارت های ذهنی می تواند سطح عملکردورزشکاران را بهبود بخشد. هدف پژوهش حاضر مقایسه تاثیر دو نوع خودگفتاری آموزشی و انگیزشی به عنوان مهارت های ذهنی موثر در عملکرد بهینه، بر اعمال نیرو به زمین در اجرای ریباند بسکتبال بود.

روش شناسی:

تعداد 24 بازیکن بسکتبال مرد با میانگین سنی 4±22 سال با سابقه حداقل پنچ سال فعالیت در رشته ی ورزشی بسکتبال به روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه آماری تحقیق انتخاب شدند. در این تحقیق هر آزمودنی سه ریباند بسکتبال بر روی صفحه نیروسنج انجام داد. شرکت کنندگان در هر ریباند از یکی از سه روش خودگفتاری آموزشی، انگیزشی و بدون خودگفتاری استفاده می کردند.

یافته ها:

نتایج نشان داد که افراد در زمان استفاده از خودگفتاری انگیزشی به طور معنی داری بهتر از زمان استفاده و عدم استفاده از خودگفتاری آموزشی عمل کردند. همچنین، نتایج نشان داد که بین استفاده از خودگفتاری آموزشی و اجرا بدون استفاده از خودگفتاری تفاوت معنی داری وجود ندارد.

نتیجه گیری:

استفاده از خودگفتاری انگیزشی به منظور بهبود اجرای مهارت هایی که نیازمند اعمال نیرو به زمین در اجرا هستند، سودمند است و بر استفاده از خودگفتاری آموزشی به این منظور برتری دارد.