چارچوبی برای پژوهش پیرامون کودکان و رسانه‎ های نوین

رسانه‏ای شدن بیش از پیش فرهنگ کودکی ضرورت توجه جدی به پژوهش در این حوزه را می‎طلبد. مطالعه نسبت بین کودک و رسانه موضوعی بین رشته‎ای است که باید مقولات بسیاری را مدنظر قرار دهد. در این مقاله با رویکرد توصیفی تحلیلی به معرفی رویکردهای مختلف برای مطالعه کودک و رسانه و ارزیابی آنان می‏پردازد. رویکرد پژوهش بر روی محیط رسانه ای کودکان می تواند کودک محور و یا رسانه محور باشد یعنی در یکی کودک موضوع اصلی و رسانه زمینه بررسی است و در دیگری برعکس. البته در نهایت همین بافت های کودکی هستند که معانی را شکل می دهند.آن دسته از کاربردها و تاثیرات رسانه نیز به نوبه خود به تجربیات کودکی شکل می بخشند. برای بهره بردن از مزایای هر دو رویکرد می‏توان به نظریات مرتبط با مدرنیته متاخر به عنوان ابزاری برای استحکام بخشیدن به رویکردهای کودک محور و رسانه محور توجه کرد. این نگاه موجب می‎شود بتوانیم از مزایای هر دو رویکرد بهره مند شویم و در عین حال برمحدودیت های هریک فایق آییم، آنهم نه تنها از طریق فهم اینکه هرکدام از این دو رویکرد چگونه بخش مهمی از بافت دیگری را تشکیل می دهد بلکه از طریق فهم فرایندهای عام تغییرات اجتماعی که هم محیط رسانه ها و هم محیط کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد.