بیان سیتوکراتین 7 در کارسینوم پاپیلری تیروئید و رابطه ی آن با عوامل موثر در پیش آگهی

پیش‌آگهی کارسینوم پاپیلری تیرویید بستگی به سن و جنس، اندازه‌ی تومور، وجود متاستاز در عقده‌ی لنفاوی، تهاجم به کپسول، چندمرکزی بودن و سابقه‌ی پرتو تابی دارد. امروزه برای تعیین پیش‌آگهی تومورهای مختلف از مارکرهای مختلف از جمله سیتوکراتین‌ 7 استفاده می‌کنند. در مطالعه‌ی حاضر هدف بررسی بیان سیتوکراتین 7 در کارسینوم پاپیلری تیرویید و تعیین ارتباط آن با عوامل موثر بر پیش‌آگهی می‌باشد.

در این مطالعه‌ی مقطعی تعداد 87 بلوک پارافینی از بیماران مبتلا به کارسینوم پاپیلری تیرویید که به بیمارستان مصطفی خمینی تهران مراجعه کرده بودند به روش ایمونوهیستوشیمی از نظر بیان سیتوکراتین 7 مورد ارزیابی قرار گرفتند و بیان این مارکر به صورت ضعیف (+)، متوسط (++)، قوی (+++) و شدید (++++) در نمونه‌ها تعیین شد. سپس ارتباط بیان سیتوکراتین 7 با برخی فاکتورهای موثر بر پیش‌آگهی بررسی شد..

میانگین سنی بیماران 97/16 ± 13/40 سال و 4/87% آن‌ها زن بودند. بیان سیتوکراتین 7 در تمام نمونه‌های مورد بررسی مشاهده شد. 2/86% آن‌ها بیان متوسط و ضعیف و 8/13% آن‌ها بیان قوی و شدید داشتند. بیان کاهش‌یافته‌ی سیتوکراتین 7 به طور معنی‌داری با افزایش سن و افزایش درگیری غدد لنفاوی مرتبط بود اما با جنسیت، اندازه‌ی تومور و تهاجم به کپسول ارتباطی نداشت.

نتیجه‌گیری:

بیان مارکر سیتوکراتین 7 در نمونه‌های کارسینوم پاپیلری تیرویید شایع می‌باشد و با درگیری غدد لنفاوی ارتباط دارد اما با اندازه‌ی تومور و تهاجم به کپسول به عنوان شاخص‌های مهم موثر بر پیش‌آگهی ارتباطی ندارد. بنابراین نتیجه‌گیری قطعی در این زمینه نیاز به مطالعات درازمدت دارد.