تحلیلی بر استناد مولفه های «خلق» و «امر» به ملائکه در قرآن با تاکید بر آرای تفسیری علامه طباطبایی

در جهان‌شناسی قرآنی، جهان منحصر در جهان مادی و محسوس نیست؛ زیرا قرآن علاوه بر این موجودات، از موجوداتی نام می‌برد که ما توانایی درک حسی آن‌ها را نداریم. دسته‌ای از این موجودات ملایکه هستند. در قرآن ‌کریم سخن صریحی درباره ماهیت و چیستی فرشتگان نیامده است. آنچه مسلم است این است که فرشتگان ماهیتی متفاوت با انسان و دیگر مخلوقات ذی شعور دارند. اما در چیستی ماهیت آن‌ها، اختلاف وجود دارد. صرف ‌نظر از این اختلاف دیدگاه می‌توان ماهیت این موجودات را با رویکردی دیگر از منظر انتساب به مشتقات «خلق» و «امر» در آیات قرآن مطمح نظر قرار داد و با تکیه بر کاربردهای قرآنی به نتایج نوینی دست یافت. برداشت اولیه و متبادر از آیات قرآن، از هر دو وجهه خلقی و امری برای ملایکه حکایت می‌کند. خداوند در آیات متعدد از مخلوق بودن ملایکه و تعلق آن‌ها به عالم خلق سخن می‌گوید. در عین حال آنچنان که همه مخلوقات علاوه بر چهره خلقی، چهره دیگری دارند که از جنس امر است؛ ملایکه نیز صورتی ملکوتی و از جنس امر خداوند دارند و آیاتی نیز در قرآن وجود دارد که بر تعلق ملایکه به عالم امر سخن می ‌گوید. با عنایت به این دو، به بررسی آرای علامه در باب ماهیت‌شناسی ملایکه با روش تحلیل محتوا و از رهگذر توصیف و تحلیل پرداخته شد. از نظر علامه طباطبایی، ملایکه موجوداتی فرامادی هستند و به عالم خلق تعلق ندارند.