اثربخشی آموزش ریاضی بر عزت نفس و خودکارآمدی دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری ریاضی، نوشتن و بهنجار بر اساس مدل مک کارتی

 هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش ریاضی بر عزت نفس و خودکارآمدی دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری ریاضی، نوشتن و بهنجار بر اساس مدل مک کارتی است، این تحقیق ازلحاظ روش، با توجه به ماهیت موضوع نیمه آزمایشی (پیش آزمون-پس آزمون چند گروهی) بود، جامعه آماری تحقیق شامل کلیه دانش آموزان پایه ششم مبتلا به اختلال یادگیری (ریاضی و نوشتن) و غیر مبتلا به اختلال یادگیری شهر اردبیل در سال تحصیلی 98-1397 بودند، نمونه گیری به صورت تصادفی ساده از بین دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری خاص ریاضی و نوشتن (20 نفر از هر گروه) مراجعه کننده به مراکز اختلالات یادگیری شهر اردبیل و تصادفی خوشه ای از دانش آموزان بهنجار شهر اردبیل (40 نفر) انتخاب شدند. داده ها با استفاده از مقیاس عزت نفس روزنبرگ و مقیاس خودکارآمدی عمومی شرر در مرحله پیش آزمون و پس آزمون در هر چهار گروه جمع آوری گردید. داده های به دست آمده با نرم افزار SPSS-24 و به روش آماری کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد، بین عزت نفس و خودکارآمدی، گروه های آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد (05/0>P). به عبارتی نتایج حاکی از آن است که میانگین نمره های عزت نفس و خودکارآمدی گروه آزمایشی به طور معنی دار بیشتر از گروه گواه بود. نتایج این تحقیق می تواند در محیط های آموزشی جهت بهبود وضعیت مولفه های خود (عزت نفس و خودکارآمدی) دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری و بهنجار مورد استفاده قرار گیرد.