بررسی آندومتر و فولیکول در پروتکل های پلکانی و سنتی در زنان مبتلا به سندروم تخمدان پلی کیستیک: یک کارآزمایی بالینی کنترل شده تصادفی

راهکارهای مختلفی برای درمان سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) ارایه شده است.

یک کارآزمایی بالینی کنترل شده تصادفی با هدف بررسی و مقایسه تعداد و اندازه فولیکول های تخمدان، ضخامت آندومتر و میزان تخمک گذاری در دو پروتکل سنتی (TP) و پلکانی (SSP) انجام شد.

از می تا اکتبر سال 2019، تعداد 60 زن نابارور مبتلا به PCOS به طور تصادفی به دو گروه 30 نفری SSP و TP تقسیم شدند. در گروه SSP، کلومیفن سیترات به میزان 50 میلی گرم /روزانه به مدت 5 روز تجویز شد و در صورت عدم پاسخ، دوز به 100 میلی گرم/ روزانه به مدت 5 روز در همان چرخه افزایش یافت. حداکثر دوز (150 میلی گرم) تا زمان تخمک گذاری تجویز شد. در گروه کنترل، افزایش دوز در صورت عدم پاسخ بیماران در چرخه بعدی انجام شد. از سونوگرافی برای پیگیری تشخیص تخمک گذاری استفاده شد.

نتایج نشان داد در پروتکل TP، تغییرات ضخامت آندومتر در دوزهای مختلف کلومیفن سیترات تفاوت معنی داری با هم داشتند. مقایسه دو پروتکل نشان داد تفاوت ضخامت آندومتر فقط در دوز 50 میلی گرم کلومیفن سیترات معنی دار بود. تفاوت تعداد فولیکول ها فقط در دوز 150 میلی گرم در تخمدان چپ در دو پروتکل معنی دار بود. تفاوت اندازه فولیکول ها در تخمدان چپ در دوز 100 میلی گرم بین دو پروتکل معنی دار بود. میزان تخمک گذاری در دو پروتکل، در دوزهای 100 و 150 میلی گرم کلومیفن سیترات تفاوت معنی داری با هم داشتند. در پروتکل,SSP  86% تخمک گذاری ها در دوز 100 میلی گرم اتفاق افتاد در حالی که در پروتکل TP این میزان 73 % بود.

با توجه به نتایج این مطالعه، دوز 100 میلی گرم کلومیفن سیترات در بیماران مبتلا به PCOS مناسب ترین دوز برای تخمک گذاری است.