بوطیقای قرآن (درآمدی بر سبک شناسی قرآن)

بررسی ادبی متن مقدس به ویژه متن قرآن، یعنی بررسی آن به مثابه یک اثر ادبی فاخر و گرانسگ و تاثیرگذار؛ چون متون مقدس، برخلاف آثار ادبی در سنت های یونانی، عبری و...، تافته ای جدابافته از تاروپود حماسه (epic)، غنا (Lyric) و نمایش (dram) است. متن قرآن را می توان با دو رویکرد بررسی نمود: 1- رویکرد دینی- معرفتی، 2 رویکرد ادبی. در رویکرد ادبی، هدف یافتن پیوستگی (Continuitis) است و در رویکرد دینی معرفتی، در پی یافتن ناپیوستگی. در رویکرد ادبی به صراحت می توان از وحیانی بودن متن قرآن دفاع کرد، چون قرآن به صراحت از تقلید ناپذیری متن خود سخن می گوید (بقره: 23، هود: 13، اسراء: 88، طور: 3433). بدیهی است که ویژگی تقلیدناپذیری در حوزه ادبیت متن است، چون مخاطب این آیات، منکران قرآن هستند، نه مومنان به آن.
مقاله حاضر از بخش های زیر شکل گرفته است: 1 مبانی نظری بوطیقای قرآن، 2 تبیین برتری رویکرد ادبی در بررسی متن قرآن، 3 شعریت متن قرآن و رخدادهایی در دریافت نومسلمانان؛ به این معنا که متن دینی و معرفتی قرآن از ویژگی های شعری بهره فراوان برده است.