ارزیابی ریسک اکولوژیک آبزی پروری در نواحی ساحلی دریای خزر (مطالعه موردی: مزرعه پرورش ماهیان خاویاری مروارید، قروق، تالش)

امروزه با افزایش جمعیت میزان تولیدات در بخش آبزی پروری در سطح جهانی در حال گسترش است. این صنعت به عنوان یک صنعت نو ظهور خطرات بالقوه ای را متوجه محیط زیست می کند. استفاده از رویکردهای ارزیابی ریسک روش بسیار مناسبی برای مدیریت تنش های وارده از این صنعت بر محیط زیست است. علم ارزیابی ریسک در زمینه آبزی پروری بسیار جدید بوده و در سطح جهانی از قدمت بالایی برخوردار نیست. از مهم ترین سازمان های که در این زمینه فعال هستند عبارتند از EPA, FAO / UNESCO-IOC / WMO / WHO / IAEA / UN / UNEP GESAMP (IMO). در بررسی حاضر از دستورالعمل ارزیابی ریسک اکولوژیک برای صنعت آبزی پروری که مورد تایید آژانس حفاظت محیط  زیست آمریکا (EPA) استفاده گردید. بر طبق ارزیابی انجام گرفته پرورش ماهیان خاویاری در مزارع پرورش قروق تالش بر روی کیفیت اکوسیسم پذیرنده (رودخانه کرگانرود و دریای خزر) به ترتیب از جهت عوامل بیماری زا دارای پتانسیل ریسک بالا، مواد دارویی و ضدعفونی دارای پتانسیل ریسک شدید و برای مواد الی و مغذی دارای پتانسیل ریسک میانه است (میانه بودن ریسک عوامل انتهایی را می توان به توان خودپالایی رودخانه معطوف کرد) که در اقدامات مدیریتی نظارت و پایش مستمر را می طلبد. بررسی توان خودپالایی رودخانه و هم چنین وضعیت جوامع گیاهی و جانوری اکوسیستم های تحت تاثیر می تواند دقت ارزیابی را افزایش داده و تصمیمات مدیریتی صحیح تری را موجب شود.