روابط ساختاری باورهای ارتباطی با تعهد زناشویی: نقش واسطه ای الگوهای ارتباطی

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه ساختاری باورهای ارتباطی با  تعهد زناشویی زوجین با واسطه الگوهای ارتباطی زوجین بوده است.

جامعه مورد پژوهش شامل دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد درسال تحصیلی 99-1398 با بیش از 3 سال سابقه زندگی زناشویی بود. تعداد 300 نفر به روش تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به پرسشنامه های تعهد زناشویی آدامز و جونز (1997)، باورهای ارتباطی ایدلسن و اپستین (1981) و الگوهای ارتباطی (1984) پاسخ دادند. تحلیل داده ها به روش معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزارهای SPSS نسخه 25 و AMOS 24 انجام شد.

مدل مفهومی پیشنهادی از برازش مناسبی برخورداراست. اثرمستقیم باورهای ارتباطی بر الگوهای ارتباطی مثبت و معنادار (01/0≥P، 66/0=g) و بر تعهد زناشویی، منفی و معنادار است (05/0≥P، 47/0-=g). اثر مستقیم الگوهای ارتباطی بر تعهد زناشویی نیز منفی و معنادار است (05/0≥P، 67/0-=b). بررسی ضرایب استاندارد شده اثرات غیر مستقیم نشان داد که اثر غیرمستقیم باورهای ارتباطی بر تعهد زناشویی (45/0-) معنادار است (01/0>P، 45/0-=IF). میزان واریانس تبیین شده تعهد زناشویی بر حسب باورهای ارتباطی و الگوهای ارتباطی برابر با 56/0 بود

بنا بر یافته های این پژوهش الگوهای ارتباطی به عنوان متغیر میانجی دررابطه بین باورهای ارتباطی وتعهد زناشویی قرار می گیرد و دو متغیر الگوهای ارتباطی و باورهای ارتباطی قادر به پیش بینی تعهد زناشویی هستند.