بررسی فاکتورهای مرتبط با بقای کلیه در بیماران مبتلا به دریچه مجرای خلفی ادرار

یکی از ناهنجاری های مهم انسدادی و علل نارسایی مزمن کلیه در اصفال، دریچه مجرای خلفی ادرار می باشد. در زمینه تعیین فاکتورهای مرتبط با بقای کلیه این بیماران، مطالعاتی انجام شده که نتایج آنها گاهی ضد و نقیض است. لذا به منظور تعیین این عوامل، مطالعه حاضر در بیماران بستری شده در بیمارستان حضرت علی اصغر از سال 1370 به مدت 10 سال انجام شد.
این بررسی یک مطالعه مقطعی با روش سرشماری بر روی 59 بیمار مبتلا به دریچه مجرا خلفی ادرار، که در دو گروه مبتلا به نارسایی مزمن کلیه که نیاز به دیالیز با پیوند داشتند و گروهی که هنوز به این مرحله نرسیده انجام گرفت. میزان بقای کلیه و عوامل مرتبط با آن تعیین توسط آمار توصیفی ارایه شده است.
در این مطالعه 59 بیمار مبتلا به دریچه مجرای خلفی ادراری بررسی شدند که در نتیجه میانگین میزان بقای کلیه در بیماران مورد مطالعه 127.8 ماه بود و منحنی سیر پیشرفت نارسایی کلیه در آنها شیب نزولی داشت. عوامل مرتبط با بقای کلیه شامل: وزن پایین، کراتینین هنگام بستری بالاتر از یک (cr>1)، پتاسیم سرم بالاتر از 5 meg/L، ازت اوره خون بیش از 35 mg/Dl نوع جراحی انجام شده (کمترین بقای در اورتروترستومی و بیشترین در وزیکوستومی). ولی قد و سن تشخیص، سابقه عفونت داراری، سدیم سرم، وزن مخصوص ادرار، وجود ریفلاکس، سن جراحی و کراتینین بعد از عمل با بقای کلیه ارتباطی نداشت.
نتیجه گیری و توصیه ها: وزن پایین به هنگام تشخیص، اختلال زودرس کارکرد کلیه و نیاز اولیه به اقدامات جراحی تهاجمی، با بقای کمتر کلیه همراه بودند.