محبت الهی منشا محبت امام حسین (ع)

محبت، اصل و اساس تمامی کارهاست؛ چنانکه امیرالمومنین (ع) فرموده است: «هل‏ الدین‏ إلا الحب‏؛[1] آیا دین چیزی غیر از محبت است؟».دین، برنامه منظم عملی و علمی برای انسان است که اطاعت، انقیاد، سیر و سلوک را برای او به دنبال می آورد. محبت، تبلور حقیقی اطاعت و عبادت و فلسفه آفرینش آدمی است. دین بر اساس محبت، و امام حسین (ع)، منشا محبت الهی است. یکی از اوصاف خاص رسول مکرم اسلام (ص)، حبیب الله بودن آن حضرت است. همه انبیای الهی در نبوت و دعوت انسان به خداپرستی شریک هستند، اما هر نبی ویژگی مخصوص به خود را داراست؛ چنانکه در زیارت نامه ها نیز به آن اشاره شده است. حضرت آدم (ع) صفوه الله، حضرت نوح (ع) نبی الله، حضرت ابراهیم (ع) خلیل الله، حضرت موسی (ع) کلیم الله و حضرت عیسی (ع) روح الله است.[1]. احمد بن محمد برقی؛ المحاسن؛ ج 1، ص 263.