صاحبان قدرت سیاسی به مثابه دیگری در نامه های امام محمد غزالی
نویسندگان این مقاله، با هدف روشن کردن عقیده حقیقی امام محمد غزالی در مورد صاحبان قدرت سیاسی، با استفاده از مدل تیون وندایک به بررسی حضور آنان به مثابه دیگری در متن نامههای غزالی میپردازند. پس از تعیین بخشهایی از متن مکاتیب غزالی که در آنها با صاحبان قدرت سیاسی به منزله دیگری برخورد شده است، ابزارهای مورد استفاده غزالی در جهت بازنمایی منفی آنان را معرفی میکنیم. با بررسی شیوه استفاده از این ابزارها، روشن میشود که نگاه غزالی به صاحبان قدرت سیاسی به مثابه دیگری بیشتر معطوف به ویژگی «گمراه بودن» و حاکی از ترحم است. در نتیجه، غالب استراتژیهای وی به جای سرکوب دیگری و مقابله با او در جهت ترغیب دیگری به تغییر به کار میرود. غزالی در میان دو دسته «شاهان» و «وزرا»، غالبا به وزرا میپردازد و در برخورد با شاه، احتیاط و ملاحظهکاری موجب کاربرد شیوههای بالا بردن تفسیرپذیری متن میشود. تاثیر مطالعات فلسفی غزالی در عدم قطعینگری، در نظر گرفتن احتمال تغییر دیگری، کاربرد قیود تردید و صراحت بالای متن نمایان است.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.