اثر شوری، ورمی کمپوست، هیومیک اسید و تلقیح بذر با فلاوباکتریوم بر پر شدن دانه چاندم

شوری از مهم ترین تنش های محیطی است که رشد و عملکرد گیاهان زراعی را کاهش می دهد. کاربرد کودهای زیستی و آلی، رشد و عملکرد گیاهان در برابر تنش های محیطی مختلف از جمله شوری را، افزایش می دهد. بررسی نقش کاربرد ورمی کمپوست، هیومیک اسید و تلقیح بذر با فلاوباکتریوم در بهبود مولفه های پرشدن دانه و عملکرد چاندم از اهداف این پژوهش بود.

آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1398 اجرا شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل سطوح شوری (عدم اعمال شوری به عنوان شاهد و شوری 50 و 100 میلی مولار NaCl) و کاربرد کودهای زیستی (عدم کاربرد کودهای زیستی به عنوان شاهد، کاربرد ورمی کمپوست، تلقیح بذر با فلاوباکتریوم، کاربرد توام ورمی کمپوست و فلاوباکتریوم) و محلول پاشی هیومیک اسید (محلول پاشی با آب به عنوان شاهد و محلول پاشی دو گرم در لیتر هیومیک اسید) بود.

نتایج نشان داد که کاربرد توام ورمی کمپوست با فلاوباکتریوم و محلول پاشی هیومیک اسید در شرایط عدم اعمال شوری، غلظت کلروفیل  a(38/83 درصد)، کلروفیل کل (61/76 درصدی)، کاروتنویید (26/89 درصدی)، حداکثر وزن دانه (56/53 درصدی)، طول دوره و دوره موثر پرشدن دانه چاندم (به ترتیب 39/19 و11/55 درصدی) را نسبت به شرایط عدم کاربرد کودهای زیستی و هیومیک اسید در بالاترین سطح شوری خاک افزایش داد. همچنین کاربرد توام ورمی کمپوست با فلاوباکتریوم و محلول پاشی هیومیک اسید در شرایط عدم اعمال شوری، ارتفاع بوته، طول سنبله، تعداد دانه در سنبله، وزن صد دانه و عملکرد دانه تک بوته چاندم را افزایش داد.

کاربرد کودهای زیستی و هیومیک اسید می تواند بواسطه بهبود غلظت کلروفیل و مولفه های پرشدن دانه، عملکرد دانه چاندم را در شرایط شوری خاک افزایش دهد.