واکنش گلرنگ به کم آبی و محلول پاشی پوترسین و 24-اپی براسینولید

گلرنگ گیاه دانه روغنی متحمل به کم آبی بوده و در تولید روغن، نقش مهمی دارد، و این پژوهش جهت بررسی واکنش گلرنگ در شرایط کم آبی و محلول پاشی پوترسین و براسینولید در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز اجرا گردید.

در سال 1398 پژوهشی به صورت طرح کرت های خرد شده بر پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در محل مزرعه تحقیقاتی دانشگاه تبریز انجام گردید تا واکنش گلرنگ به فواصل مختلف آبیاری I1)، I2، I3، I4: به ترتیب آبیاری پس از 70، 100، 130 و 160 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A) و آب پاشی (شاهد) و محلول پاشی پوترسین (60 میکروگرم در لیتر) و 24-اپی براسینولید (25 میکرو گرم در لیتر) مورد تحقیق قرار گیرد. کرت ها تا زمان استقرار کامل گیاهچه ها به طور مرتب آبیاری شدند و سپس فواصل آبیاری مطابق تیمارها اعمال گردید. محلول پاشی قبل از گلدهی انجام شد.

در محدودیت های آبی متوسط و شدید میانگین شاخص کلروفیل برگ، محتوای نسبی آب برگ، ارتفاع بوته، تعداد برگ در بوته، درصد پوشش سبز و محصول دانه کاهش، ولی دمای برگ به طور معنی داری افزایش یافت و محلول پاشی تنظیم کننده های رشد در همه تیمارهای آبیاری موجب بهبود این صفات گردید.

کاربرد پوترسین و براسینولید در انتهای رشد رویشی در یک مرحله در شرایط تنش کم آبی اثر معنی داری رویویژگی های گلرنگ داشته و موجب افزایش عملکرد دانه در تمامی تیمار های آبیاری به ویژه در آبیاری مطلوب شد. با استفاده از پوترسین و براسینولید در شرایط کم آبی می توان محصول مناسبی را تولید نمود.