اثربخشی درمان شفقت محور بر کاهش نشخوار ذهنی، اضطراب و نگرانی بیماران وسواس فکری

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان شفقت محور بر کاهش نشخوار ذهنی، اضطراب و نگرانی بیماران وسواس فکری انجام شد.

  روش پژوهش حاضر از لحاظ گردآوری داده ها روش آزمایشی از نوع شبه آزمایشی و طرح پژوهش آن طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود و ازلحاظ هدف در زمره پژوهش های کاربردی و از لحاظ روش در زمره پژوهش های کمی بود. جامعه مورد مطالعه عبارت بود  از کلیه مراجعه کنندگان به کلینیک های مشاوره و روان شناختی منطقه 5 شهر تهران. روش نمونه گیری پژوهش حاضر نمونه گیری خوشه ای مرحله ای هدفمند بود. گروه حجم نمونه حاضر به استناد پژوهش های پیشین 15 نفر برای هر گروه  انتخاب شد که مجموعا 30 نفر بودند. جهت ارزیابی متغیر های وابسته پژوهش از دو بسته آموزشی و سه پرسشنامه استفاده شد . ابتدا آزمودنی ها در این پژوهش به مدت 8 هفته و 16 جلدو ی90 دقیقه ای تحت آموزش شفقت محور قرار گرفتند. پرسشنامه نشخوار فکری یوسفی (1384) ، پرسشنامه اضطراب کانور و  پرسشنامه نگرانی ایالت پنسیلوانیا (PSWQ)  و جهت تشخیص   بیماران وسواس فکری نمره ای که آزمودنی ها از پاسخ دادن به چک لیست وسواس فکری منطبق با آخرین ملاک های dsm5  بدست آوردند مورد استفاده قرار گرفت.

 یافته ها نشان داد وقتی بیماران وسواس نسبت به مهارت ها، استعدادها،احساسات، باورها ، نگرش ها و توانمندی های شناختی و اجتماعی آگاهی پیدا می کند و بر این اساس بر نشخوار ذهنی، اضطراب و نگرانی خود فایق می آیند در نتیجه عملکرد مناسبی دارند و با انجام دادن تکالیف در زمان مناسب و با کیفیت مناسب تجربه موفقیت در درمان را کسب می کنند.

 نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که درمان شفقت محور  موجب کاهش نشخوار ذهنی، اضطراب و نگرانی بیماران وسواس فکری شد.