تاثیر تمرین تناوبی شدید و مصرف کورکومین بر سطوح تروپونین I و کراتین کیناز سرمی موشهای نر تیمار شده با ایزوپرترنول

فعالیت بدنی منظم می تواند در پیشگیری و بازتوانی بیماریهای قلبی- عروقی موثر واقع شود. با این حال، اثر ترکیبی تمرین تناوبی شدید و مصرف مکمل کورکومین بر فاکتورهای آسیب قلبی درک نشده است؛ هدف از این تحقیق تعیین تاثیر تمرین تناوبی شدید و مصرف کورکومین بر سطوح تروپونین I و کراتین کیناز سرمی موش های نر تیمار شده با ایزوپرترنول بود.

تعداد 40 سر موش صحرایی نر با تزریق درون صفاقی ایزوپرترنول(با دوز 100 میلی گرم بر هر کیلوگرم وزن بدن در دو روز متوالی) دچار انفاکتوس میوکارد شدند و به طور تصادفی در چهار گروه تمرین، مکمل کورکومین، توام (تمرین و مکمل کورکومین) و کنترل قرار گرفتند. در گروه تمرین، برنامه تمرینی با تناوب 4 دقیقه دویدن و سپس 2 دقیقه ریکاوری فعال به ترتیب با شدت 90-85 و 60 - 50 درصد VO2maxبود؛ که 60 دقیقه در یک روز؛ 5 بار در هفته به مدت هشت هفته انجام شد. در گروه مکمل، کورکومین روزانه 15 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت گاواژ خوراکی استفاده شد. سطوح CK-MBوcTnI سرمی به روش الایزا اندازه گیری شدند. برای تجزیه وتحلیل داده‎ها از آزمون آماری آنوای یک طرفه استفاده شد.

فقط مداخلات کورکومین و توام موجب کاهش معنی داری در سطوح cTnI سرمی شد (04/0P= و 001/0P=) تمرین به تنهایی تاثیری نداشت (44/0P=). همچنین، فقط تاثیر کورکومین و توام (کورکومین و تمرین تناوبی شدید) موجب کاهش معنی دار سطوح CK-MB شدند(002/0P= و 008/0P=). با این وجود، تمرین تناوبی شدید به تنهایی تاثیری معنی داری بر سطوح سرمی CK-MB نداشت (27/0P=).

بنابر نتایج تحقیق تمرین تناوبی شدید احتمالا باعث افزایش نشانگرهای آسیب قلبی (تروپونین I و کراتین کیناز) می شود و کورکومین قادر است تاحدودی نشانگرهای آسیب قلبی را کاهش دهد، اما به دلیل محدودیت ها و کمبود شواهد در جمعیت سکته قلبی، هنوز به بررسی های بیشتری نیاز است.