نقش رهبری تحول آفرین در ارتقای هویت سازمانی کارکنان فرماندهی انتظامی استان مازندران

ارتقای هویت‌یابی سازمانی، یکی از دغدغه‌های اساسی اندیشمندان رفتار سازمانی به‌شمار می‌آید؛ بنابراین پژوهش کنونی با هدف نقش رهبری تحول‌آفرین در ارتقای هویت سازمانی انجام شده است. این پژوهش از نظر نوع استفاده، کاربردی و از نظر هدف، پژوهشی توصیفی از نوع پیمایشی است. در این پژوهش از روش کتابخانه‌ای و میدانی و ابزار فیش‌برداری استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش شامل کارکنان ستاد فرماندهی انتظامی استان مازندران می‌باشد که با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده، تعداد 223 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌های پژوهش از پرسش‌نامه رهبری تحول‌آفرین باس وآولیو (2000) و پرسش‌نامه استاندارد هویت سازمانی چنی و همکاران (1983) استفاده شد. روایی پرسش‌نامه‌ها به‌وسیله استادان اهل فن تایید شد و پایایی آن با استفاده از فرمول آلفای کرونباخ به ترتیب 84/0 و 92/0 به‌دست آمد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون آماری کولموگروف- اسمیرنوف، ضریب همبستگی، رگرسیون و آزمون فریدمن با استفاده از نرم‌افزار SPSS استفاده شده است. یافته‌ها نشان می‌دهد که رهبری تحول‌آفرین بر هویت سازمانی در سطح ناجا تاثیر دارد. مولفه‌های آن به استثنای نفوذ آرمانی و ترغیب ذهنی بر هویت سازمانی در سطح ناجا اثر مثبت و معناداری دارند. همچنین ارزیابی فرضیه پنجم براساس آزمون فریدمن نشان می‌دهد که ملاحظات فردی با ضریب 70/2 در اولویت نخست قرار دارد، درنتیجه بیشترین اثر را بر هویت سازمانی دارد و در ادامه انگیزش الهام‌بخش با ضریب 64/2 در اولویت بعدی و ترغیب ذهنی با ضریب 07/2 در رتبه آخر قرار دارد؛ بنابراین ترغیب ذهنی، کمترین اثر بر هویت سازمانی در ناجا دارد.