اصلاحات اپی ژنتیکی ناشی از عفونت باکتریایی در ژن های میزبان

مکانیسم اپی ژنتیک، تنظیم بیان ژنوم برای تولید انواع مختلف سلول در طی توسعه یا هماهنگی پاسخ های سلولی به محرک های خارجی است. در حالی که اپی ژنتیک از اهمیت اساسی در یوکاریوت ها برخوردار است، نقش متفاوتی نیز در باکتری ها دارد. این مقاله به مهم ترین تحقیقات اخیر در مورد اینکه چگونه باکتری ها می توانند علایم اپی ژنتیک را تغییر دهند و منجر به بیماری های مختلف شوند و یا در ایجاد آن همکاری کنند، می پردازد.در این مطالعه مروری، جهت جستجوی مقالات از پایگاه های اطلاعاتی PubMed, Sciencedirect, Google Scholar  و Scopus استفاده شد.تحقیقات نشان داده اند، باکتری ها می توانند ساختار کروماتین و برنامه رونویسی سلول های میزبان را با نفوذ عوامل اپی ژنتیک متنوع (مانند تغییرات هیستونی، متیلاسیون DNA، کروماتین وابسته به کمپلکس و فاکتور های پیرایش RNA) تحت تاثیر قرار دهند. هم چنین، اختلال تنظیم اپی ژنتیک ناشی از باکتری ها ممکن است بر عملکرد سلول میزبان در دفاع میزبان یا اجازه تداوم پاتوژن، موثر باشد. بنابراین، باکتری های بیماریزا را می توان به عنوان اپی موتاژنز بالقوه که قادر به تغییر شکل اپی ژنوم هستند، در نظر گرفت که اثرات آن ها منجر به اختلال عملکرد سلولی می گردد و احتمالا روی ایمنی و منشا بیماری های مزمن و غیرمنتظره، نقش دارد و باعث بروز یا همکاری در گسترش تغییرات پاتولوژیکی می شود.

نتیجه گیری:

 تغییرات اپی ژنتیک در طول توسعه و در پاسخ به عوامل محیطی در ایجاد تنوع فنوتیپی و استعداد ابتلا به بعضی از بیماری ها از جمله بیماری های عفونی، سرطآن ها، اختلالات خود ایمنی و متابولیکی، مشارکت می کند.