تربیت مشاوران اطلاعاتی: پلی بر شکاف موجود در رفتار اطلاع جویی در میان گروه های گوناگون اجتماعی

از دهه 1970 شاهد تحول تدریجی کاوشگران درون خطی و نیز کتابداران مرجع هستیم. عمده کاوشگران اطلاعاتی ایرانی هیچ آموزش عملی در مدارس کتابداری ندیده اند و تجربه خود را در ارتباط با ادارات اطلاع رسانی دولتی به دست آورده اند. این مقاله برنامه آموزش عملی کاوش اطلاعات را که دستگاه نظامی و دانشگاه اجرا می کنند با هم مقایسه می کند. با آن که خدمات اطلاعاتی دولتی و دانشگاهی در پاره ای وجوه عملیاتی با هم مشترک اند, دستگاه نظامی در این زمینه قطعا موفق تر بوده است. یک دلیل این امر شاید تفاوت آنها در رویکرد به اطلاعات باشد. با آن که کارآیی آموزش های عملی نهادهای دولتی و دانشگاهی کم و بیش بر شالوده عمومی کتابداری استوار است, برنامه پرورشی نظامی عمدتا بر آثار موجود در عرصه ضد اطلاعات تکیه دارد. در نتیجه دستگاه نظامی به جای کاوشگر اطلاعاتی, مشاور اطلاعاتی پرورش داده است. مشاوران اطلاعاتی, الگوریتم کاوش منبع [اطلاعاتی] را تعیین می کنند, درباره ربط و تناسب یافته های اطلاعاتی تصمیم می گیرند, استنتاج می کنند و مجموعه ملخص و کارآمدی را در اختیار ارباب رجوع می گذارند این مقاله شیوه های آموزشی مربوطه را به اختصار ارایه می کند و به تاثیر آن درگذر از مشکلات همیشگی می پردازد؛ مشکلاتی همانند آنها که استفاده کنندگان در جریان انطباق میزان برونداد اطلاعاتی با همگون سازی کارآمد آن اطلاعات با آن ها روبرویند. غالبا تصدیق می شود که این میزان از همگون سازی اطلاعات تا حد زیادی به پس زمینه قومی _ فرهنگی شخص بستگی دارد.