مطالعه ی نقش دولت، شهرداری تهران و بخش خصوصی در ساخت سالنهای تئاتر هنری در تهران از سال 1357 تا 1396

در سال 1396 ،در شهر تهران، 107 سالن تیاتر با مجموع گنجایش 26568 صندلی در حال اجرای نمایش بودهاند، که بخش عمده ی این سالنها توسط شهرداری تهران، دولت و بخش خصوصی افتتاح شده یا توسط این سه نهاد اداره میشوند. در هریک از این سه نهاد پتانسیلها و کاستی هایی در زمینهی ساخت و ادارهی سالنهای تیاتر وجود دارد. در این پژوهش که به روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع اینترنتی و کتابخانه ای انجام شده است، به این پرسش پاسخ داده می شود که نقش دولت، شهرداری و بخش خصوصی از سال 1357 تا 1396 در شهر تهران در زمینه ی ساخت سالنهای تیاتر به ویژه تیاترهای هنری چه بوده است؟ فرضیه ی اصلی در این مقاله آن است که سیاستهای منفع النهی دولت و شهرداری تهران در زمینه ی ساخت سالنهای تیاتر هنری، در تضادی واضح با حمایت بخش خصوصی و استقبال تماشاگران از این نوع تیاتر قرار دارد. به همین منظور ابتدا اطلاعات سالنهای نمایش فعال تهران در سال 1396 ،شامل سال تاسیس، ظرفیت، نهاد اداره کننده و اجرایی، گردآوری و دسته بندی شده اند. در بخش اول مقاله و در مطالعهای آماری، نوع آثار تعداد صندلیهای تیاتر فعال در هر سال در تهران در بین سالهای 1357 تا 1396 محاسبه شده و روند تغییرات آن در مقایسه با جمعیت تهران در این سالها مورد بررسی قرار گرفته، سپس سهم هریک از بخشهای دولتی و خصوصی در افزایش یا کاهش تعداد صندلی های تیاتر در این سالها مشخص شده است. در بخش دوم مقاله، به معضالت موجود در فعالیت هریک از تماشاخانه های دولتی و خصوصی در تهران پرداخته میشود. در نتیجه گیری مقاله هم تاکید میشود که از میان معدود سالن های تیاتری که دولت در این سالها افتتاح کرده، تقریبا هیچکدام وارد بازار تیاتر هنری نشدهاند. شهرداری تهران باوجود فعالیت موثری که در زمینه ی ساخت سالن داشته، در ساخت سالنهای تیاترهای هنری ناتوان بوده است. پس از سال 1391 و با ورود بخش خصوصی به عرصه ی ساخت تماشاخانه ها، تعداد سالنها و صندلیهای تیاتر هنری در شهر تهران افزایشی چشمگیر داشته، اما درنتیجهی سوءمدیریت، این جریان به تیاتر تهران آسیب بیشتری وارد کردهاست.