ارزیابی میزان عفونت زایی گونه های قارچ Rhizopus بر روی لارو حشره mellonella Galleria و موش آزمایشگاهی

با وجود اینکه قارچ ریزوپوس اصلی ترین عامل ایجاد بیماری موکورمایکوزیس می باشد، اطلاعات ما در مورد این عوامل بیماریزا اندک می باشد. قدرت عفونت زایی سویه های R. microsporus وR. arrhizus  که از منابع مختلف بالینی و محیطی جمع آوری شده اند، در مدل آزمایشگاهی لارو حشره mellonella Galleria و موش مورد بررسی قرار گرفتند.

در این مطالعه آزمایشگاهی، تعداد 26 سویه، 13 مورد از هر یک از دو گونه فوق در لارو حشره با غلظت نهایی 106/ml اسپور برای هر سویه آماده شدند. بیماری زایی 8 عدد از این سویه ها در موش آزمایشگاهی نیز مورد بررسی قرار گرفت. نمونه های تلقیح شده در لارو حشره به مدت 6 روز و موش های آزمایشگاهی به مدت 14 روز مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات آماری به وسیله نرم افزار Graphpad Prism (GraphPad Software, San Diego, CA) انجام شد. داده های مربوط به بقاء نمونه ها با استفاده از نمودارهایKaplen-Meyer  رسم و با استفاده از تست log rank آنالیز شدند. میزان p.value کمتر از 0/05 درصد در نظر گرفته شد.

میزان کشندگی قارچ R. arrhizus در لارو حشره و موش های تلقیح شده بیشتر از  R. microsporusبوده است. تفاوت بیماری زایی در دو واریته R. arrhizus معنادار نبود. میزان مرگ و میر ارتباطی با منبع جداسازی نداشته و در میان سویه های مربوط به یک گونه متغیر بودند. تولید سم باکتری همزیست در گونه R. microsporus، بر میزان مرگ و میر تاثیری نداشت. مرگ و میر در دو نوع مدل آزمایشگاهی یک الگوی مشابه را نشان می دهد.

نتیجه گیری:

 با توجه به بروز مرگ و میر در نمونه هایی با منبع محیطی، چنین استنباط می گردد که این گروه از قارچ ها ماهیت فرصت طلب داشته، در شرایط مساعد قادر به ایجاد بیماری در افراد مستعد می باشند. مدل آزمایشگاهی لارو حشره نتایج قابل قبولی را در مقایسه با مدل حیوانی بدست می دهد.