تبیین خاستگاه شر بر اساس گاهان

گاهان به عنوان بنیان و شیرازه دین زردشتی و به دلیل انتساب به زردشت، مهم ترین و قدیمی ترین متن اوستا از یک سو، و عقیده انتخاب میان خیر و شر به عنوان مهم ترین مسئله دین یادشده از سوی دیگر، دو محوری است که این مقاله بر اساس آنها در صدد است با کنکاش در آثار محققان مطرح در زمینه تبیین خاستگاه شر بر اساس گاهان و دسته بندی و تحلیل آنها راه حل پیشنهادی خود را عرضه کند؛ راه حلی که متکی بر دوباره خوانی و تامل بر یسن های گاهانی و دارای دو ساحت است: اول ساحتی که مربوط به خود گاهان است و آن اینکه گاهان را متنی کلامی ندانیم، بلکه بپذیریم که متنی با ماهیتی اخلاقی است، حال آنکه محققان، آن را متنی کلامی دانسته اند. دوم ساحتی که مربوط به تجدید نظر در ماهیت شر در دین زردشتی است، به این معنا که به جای پذیرفتن ماهیت وجودی برای شر، برای آن ماهیت عدمی قایل شویم، در حالی که در آثار و نوشته های مربوط به شر و مبدا آن، اصرار بر ماهیت وجودی کاملا آشکار است.