اثرات میدان مغناطیسی نبض دار بعنوان مکملی بر دی متیل سولفوکساید موضعی و فعالیت بدنی کنترل شده در درمان التهاب تاندون خم کننده سطحی انگشت در اسب

  التهاب تاندون خم کننده سطحی انگشت در اسب یک علت بسیار شایع ایجاد لنگش در اسب هایی با کاربرد ورزشی است که باعث بروز لنگش و دوره بهبود طولانی مدت می گردد. برای درمان این عارضه پروتوکل های درمانی متعددی پیشنهاد شده است که هیچ یک منجر به رفع کامل این مشکل نشده اند. ازاین رو ابداع یک پروتکل درمانی ارزان، دردسترس و غیر تهاجمی در صنعت اسب مورد نیاز است.  

مطالعه حاضر با هدف مقایسه استفاده از دی متیل سولفوکساید موضعی در یک گروه با استفاده از دی متیل سولفوکساید موضعی به همراه میدان مغناطیسی نبض دار در گروه دیگری از اسب ها در درمان التهاب تاندون انجام شده است.

در این مطالعه دو گروه از اسب های چوگان مبتلا به التهاب تاندون خم کننده سطحی انگشت متشکل از پنج اسب در هر گروه انتخاب شدند و اسب های گروه کنترل به وسیله دی متیل سولفوکساید موضعی و ورزش کنترل شده تحت درمان قرار گرفتند. اسب های گروه آزمایش علاوه بر درمانی عینا مشابه با گروه کنترل، به وسیله اعمال میدان مغناطیسی نبض دار روی تاندون مبتلا هم درمان قرار شدند.

 فاکتورهای سونوگرافی مورد مقایسه بین دو گروه تا حد زیادی مشابه بود به جز دو فاکتور امتداد فیبرها و اکوژنیسیته که در گروه آزمایش بهبود بیشتری نسبت به گروه کنترل نشان می داد. این یافته ها از اثرات مثبت جزیی میدان مغناطیسی در التیام آسیب تاندون حکایت دارد. در فاکتورهای بالینی مورد ارزیابی اختلاف معنی داری بین دو گروه مشهود نبود.

نتیجه گیری نهایی:

 برای حصول نتیجه مطلوب تر در استفاده از میدان مغناطیسی نبض دار باید پروتکل های متنوع دیگری اعم از درمان های طولانی مدت تر با فرکانس های متنوعی آزمایش شوند