اثر استفاده از موننسین بر عملکرد تولیدی و تولید مثلی و سلامت گاوهای هلشتاین در دوره قبل و بعد از زایش

به منظور بررسی اثر استفاده از موننسین (موننسین سدیم 10 درصد؛ 350 میلی گرم به ازای هر راس گاو در روز) بر عملکرد تولیدی و تولید مثلی و همچنین سلامت گاوهای هلشتاین در دوره انتقال، آزمایشی با استفاده از 100 راس گاو هلشتاین 21 روز مانده به زایش تا یک ماه بعد از زایش انجام شد. گاوها براساس تاریخ زایش به دو گروه کنترل و دریافت کننده موننسین تقسیم شدند (هر گروه شامل 50 راس گاو). گاوها دسترسی آزاد به آب و خوراک داشتند. مصرف موننسین بر ماده خشک مصرفی اثر معنی   دار نداشت. تولید شیر گاوهای گروه موننسین نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری بیشتر بود. از لحاظ روزهای باز گروه دریافت کننده موننسین تفاوت معنی داری با گروه شاهد داشت (0/0211 = p). به این ترتیب روزهای باز گروه دریافت کننده موننسین 16 روز کمتر از گروه کنترل بود. درصد گیرایی اسپرم گاوهای تلقیح شده در گروه شاهد و گروه موننسین به ترتیب 43/2 و 81/5 درصد بود (0/0113 = p). درصد آبستنی گاوهای گروه موننسین (34/6 درصد) به طور معنی داری بالاتر از گروه کنترل (28/4 درصد) بود (0/0100 = p). همچنین فاصله زایش تا اولین تلقیح در گروه شاهد نسبت به گروه موننسین بیشتر بود (0/0317 = p). مصرف موننسین سبب کاهش غلظت سرمی بتاهیدروکسی بوتیریک اسید نسبت به گروه شاهد شد. به طور کلی می توان گفت که استفاده از موننسین در دوره انتقال می تواند اثرات مفیدی روی سلامت، عملکرد تولیدی و تولید مثلی گاوهای هلشتاین داشته باشد.