تحلیل اثرگذاری آموزه های قرآنی بر اختلال افسردگی

با توجه به آموزه های خود شناسی و پیرامون شناسی قرآن، همچنین ارتباط تنگاتنگ بین افکار فرد نسبت به خود و پیرامونش با افسردگی، هدف پژوهش پیش رو، بررسی اثرگذاری آموزه های قرآنی بر اختلال افسردگی است جامعه ی آماری این پژوهش، دانشجویان دختر دانشگاه آزاد اسلامی در کلاس های معارف اسلامی بوده که مورد آزمون BDI-II قرار گرفتند. آموزه های قرآنی در 10 قالب تشریح شده است. سنجش آموزه های قرآنی با پرسشنامه ی محقق ساخته و در قالب مقیاس لیکرت انجام گرفت. پایایی پرسشنامه 70% و اعتبار محتوا واعتبار همگرا 80% سنجش گردید. یافته های تحقیق: ضریب همبستگی میزان افسردگی و باور به آموزه های قرآنی 61% با ضریب خطای 01/0 ،یافته ی اصلی این پژوهش است. بر اساس یافته های فرضیه های فرعی، به ترتیب باور به آموزه های آیات تکلیف، شاکله، همچنین توجه به آموزه ی بخت واقبال در گروه افکار و اعمال، نفخه ی روح الهی در آدمی، قانون شکر و قانون گستره ی همیشگی دشواری ها با بیشترین ارتباط منفی را با افسردگی دارند. میزان افسردگی با سه متغیر: باور به نیروی غم افزای غم؛ تعدیل انتظار فرد از دیگران؛ تصحیح نگرش فرد نسبت به سرنوشت؛ با ارتباط معنادار دارد. از یافته های قابل تامل پژوهش حاضر این که نماز خواندن افراد مورد پژوهش، با میزان افسردگی هیچ ارتباطی ندارد. با توجه به اثرگذری آموزه های قرآنی بر کاهش افسردگی، پیشنهاد می شود آموزه های قرآنی مورد تایید این پژوهش، به ترتیب اولویت در رفع خطاهای شناختی مورد استفاده قرار گیرد. همچنین پژوهشی مداخله ای در باره ی اقامه ی نماز در درمان افسردگی انجام شود.