بررسی تاثیر دهانشویه بی کربنات سدیم در پیشگیری از بروز و شدت موکوزیت دهانی در بیماران تحت شیمی درمانی

هدف :

موکوزیت دهانی از ناتوان کننده ترین عوارض شیمی درمانی است که به شدت وضعیت تغذیه این بیماران را تحت تاثیر قرار می دهد. از این رو مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر دهانشویه  بیکربنات سدیم بر پیشگیری، بروز و شدت موکوزیت دهانی در بیماران مبتلا به سرطان تحت شیمی درمانی انجام شد.

مطالعه حاضر یک مطالعه ی نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون می باشد که در طی فروردین ماه 1398 تا تیر ماه 1399 در کلینیک انکولوژی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی در غرب ایران انجام شد. در این مطالعه بیماران سرطانی با روش بلوک تصادفی به گروه های مداخله و کنترل تخصیص داده شدند. بیماران درگروه مداخله هر 8 ساعت، 2 مرتبه و در هر مرتبه 5/7 سی سی محلول دهانشویه بیکربنات سدیم رادریافت نمودند. در روزهای پیگیری مقیاس ها برای بیماران تکمیل شدند.

یافته های حاصل از این مطالعه نشان داد دهانشویه بیکربنات سدیم به خوبی توانسته است از بروز موکوزیت دهانی در بیماران تحت شیمی درمانی که هیچ علامتی از موکوزیت دهانی در ابتدای مطالعه نداشتند، در طول مطالعه جلوگیری کند. از این رو تفاوت آماری معنی داری در نمره ارزیابی عینی (21/4=F، 74/0=P) و نمره ارزیابی ذهنی (67/3=F، 61/0=P) موکوزیت دهانی در طول مطالعه در گروه بیکربنات سدیم مشاهده نشد. هم چنین تفاوت آماری معنی داری در شدت موکوزیت دهانی در ارزیابی عینی و ذهنی، بین گروه بیکربنات سدیم و پلاسبو در روزهای پیگیری مشاهده شد (01/0=P).

دهانشویه بیکربنات سدیم، با پیشگیری از بروز و شدت موکوزیت دهانی در بیماران تحت شیمی درمانی در طی سه هفته، سبب حفظ و ارتقاء سلامت دهان شده است. بر این اساس توصیه می شود به عنوان یک اقدام مراقبتی- درمانی در محیط های بالینی در بدو شیمی درمانی برای این بیمارن مورد استفاده قرار گیرد.