نقش میانجی عزت نفس در رابطه بین هوش اخلاقی و عملکرد شغلی

در یک سازمان، همیشه هوش اخلاقی، عزت نفس و عملکرد شغلی با هم انطباق پذیری خاصی داشته و با یکدیگر ارتباط معنایی داشته اند. بنابراین هدف تحقیق حاضر بررسی نقش میانجی عزت نفس در رابطه بین هوش اخلاقی وعملکرد شغلی کارکنان دانشگاه علوم پزشکی اردبیل می باشد.

روش پژوهش بر مبنای هدف از نوع کاربردی، از حیث گردآوری داده ها ازنوع توصیفی-همبستگی و از نظر نوع داده های جمع آوری شده از نوع کمی می باشد. جامعه آماری این تحقیق، کارکنان دانشگاه علوم پزشکی اردبیل می باشد که از طریق جدول مورگان تعداد 201 نفر برای نمونه آماری انتخاب شدند. روش نمونه گیری به صورت تصادفی می باشد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه و برای تحلیل داده ها از روش مدل سازی معادلات ساختاری با رویکرد روش حداقل مربعات جزیی (PLS-SEM) و نرم افزار (SMART-PLS) ورژن 21 استفاده شده است.

مقاله حاضر دارای چهار فرضیه می باشد و نتایج حاصل از یافته های تحقیق تمامی فرضیه ها را تایید می کند. مقادیر ضرایب استاندارد نشان می دهد که درحدود 44 درصد از تغییرات متغیر عزت نفس توسط هوش اخلاقی تبیین می شود. همچنین 26درصد از تغییرات متغیر عملکرد شغلی نیز توسط هوش اخلاقی تبیین می شود. همچنین 25 در صد از تغیرات عملکرد شغلی توسط عزت نفس انجام می شود و نیز هوش اخلاقی 11 درصد تغیرات عملکرد شغلی را از طریق عزت نفس بر عملکرد شغلی تبین می کند.

نتایج نشان داد که هوش اخلاقی بر عزت نفس و عملکرد و هم چنین عزت نفس بر عملکرد شغلی ارتباط معنادار دارد. همچنین عزت نفس رابطه بین هوش اخلاقی و عملکرد شغلی را تحت تاثیر قرار می دهد.