ارائه یک چارچوب پیشنهادی از ملاحظات شایسته محوری کارگزاران روابط عمومی در ایران

تغییرات و تحولات گسترده عصر انقلاب اطلاعات و ارتباطات موجب افزایش نقش‏ روابط عمومی از یک سو و تغییر شکل جنبه‌های مختلف آن از سوی دیگر، شده است. این تغییر شکل و افزایش نقش‌های روابط عمومی خواهان کارشناسان و متخصصان حرفه‌ای هر یک از بخش‏های مختلف این عرصه است. بنابراین، برخورداری کارگزاران و فعالان عرصه روابط عمومی از شایستگی‌های خاص این حرفه را ضروری کرده است. هدف نهایی مقاله حاضر ارایه یک چارچوب از ملاحظات شایسته‌محوری کارگزاران حوزه روابط عمومی است. مقاله حاضر از طریق مطالعه و بررسی متون و اسناد وتحلیل آنها سعی کرده است یک الگوی پیشنهادی را برای شایستگی‏های حرفه‌ای کارگزاران روابط عمومی ارایه کند.
مقاله حاضر ابتدا از طریق بررسی متون و اسناد وتحلیل آنها به شیوه داده بنیاد با بهره‏گیری از منطق استقراء و نظریه پردازی، چارچوب الگوی مقاله را ترسیم کرده است. سپس از طریق مراجعه به خبرگان در سه گروه کارشناسان مسلط به مفهوم شایستگی، مدیران حرفه‌ای و باسابقه عملکردی برتر در روابط عمومی و اساتید علم ارتباطات و روابط عمومی و بهره‌گیری از نظرات و دیدگاه‌های آنان، از فرآیند قیاسی و نظریه آزمایی برای آزمون، بررسی مجدد و تایید و اعتباربخشی به الگوی طراحی‌شده بهره گرفته شده است. در نهایت، الگوی شایستگی کارگزاران روابط عمومی ایران دارای 2 بعد شایستگی‌های عمومی و شایستگی‌های تخصصی است. بعد شایستگی‌های عمومی شامل 3 مولفه شایستگی‌های انسانی، شخصی و ارزشی و بعد شایستگی‌های تخصصی در 5 مولفه شایستگی‌‌های فنی، ادراکی، اقتضایی، اخلاق حرفه‌ای و شایستگی‌های خاص حرفه طبقه‌بندی شده است و 82 شاخص محوری شایستگی‌های حرفه‌ای کارگزاران روابط عمومی ایران در چارچوب این 2 بعد و 8 مولفه طبقه‌بندی شده‌اند.