تاثیر رابطه کارمند-سازمان بر رفتار نوآورانه با میانجی گری اعتماد سازمانی

سازمانها جهت حفظ بقا و حفظ مزیت رقابتی خود، نیاز به کارکنانی دارد که از خود رفتارهای نوآورانه بروز دهند. با توجه به اهمیت نقش رابطه کارمند-سازمان و اعتماد سازمانی بر بروز رفتارهای نوآورانه در کارکنان، این پژوهش با هدف بررسی تاثیر رابطه کارمند سازمان بر رفتار نوآورانه با میانجی گری اعتماد سازمانی انجام شده است. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کارکنان پشتیبانی شعب بانک صادرات استان اصفهان به تعداد 100 نفر می باشد. انتخاب نمونه با استفاده از روش نمونه برداری تصادفی ساده و با استفاده از فرمول آماری کوکران انجام گرفت و تعداد 80 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند.. ابزار جمع آوری داده ها پرسش نامه بود. به منظور سنجش رابطه کارمند-سازمان از پرسشنامه محقق ساخته ؛ به منظور سنجش اعتماد سازمانی از پرسشنامه الونن و همکاران (2008) و به منظور سنجش رفتار نوآورانه از پرسشنامه میسمان و مولدر (2012) استفاده شد. روایی پرسشنامه بر اساس روایی محتوا و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ مورد سنجش قرار گرفت. اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزارهای PLS و SPSS تحلیل گردید. یافته های حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که رابطه کارمند-سازمان تاثیری مستقیم، مثبت و معنادار بر رفتار نوآورانه و تاثیری غیر مستقیم، مثبت و معنادار بر رفتار نوآورانه از طریق اعتماد سازمانی دارد. نتایج همچنین نشان داد که رابطه کارمند-سازمان تاثیری مستقیم، مثبت و معنادار بر اعتماد سازمانی و اعتماد سازمانی تاثیری مستقیم، مثبت و معنادار بر رفتار نوآورانه دارد.