مقدمه بر مفهوم پردازی تاب آوری فرهنگی

در چند دهه اخیر مطالعات متعددی در مورد سازه های روان شناختی مرتبط با تجربه بحران صورت گرفته است که تمرکز اصلی این مطالعات بر مفهوم تاب آوری است. تاب آوری توانمندی حل مساله و سازگاری در شرایط بحرانی است. یعنی زمانی که دچار مشکلات و بحران های جدی روانی اجتماعی می شویم، چقدر می توانیم مقاوم باشیم و مهم تر اینکه آیا قدرت برون رفت از این شرایط دشوار را داریم یا خیر. این سازه که از ارکان جنگ نرم است میزان انعطاف ما را نشانه رفته است. سالهاست عوامل شکل دهنده تاب آوری تحت بررسی قرار گرفته است، امااین پژوهش بدنبال مفهوم پردازی نوعی از تاب آوری به نام تاب آوری فرهنگی است. که طی آن توانمندی هایی که فرهنگ در اختیار ما می گذارد که در شرایط دشوار، دچار آسیب نشویم، سازگار شویم، و مثل قبل رفتار مطلوب داشته باشیم، مطالعه می شود. این بررسی از لحاظ روش شناسی یک مطالعه مروری سیستماتیک بود. در این پژوهش کلیدواژه های تاب آوری (Resilience)، اجتماع (Community)، فرهنگ (Culture) و سرسختی (Hardness) در مقالات ثبت شده در پایگاه های الکترونیکیPubmed ،ScienceDirect ، Google Scholar،Magiran ، و SID با اندکس «و» یا "and" در بازه زمانی سال 1990 تا 2018 جستجو شدند. مقالات به دست آمده در مراحل چندگانه ی ارزیابی شدند و در نهایت بررسی نهایی بر روی 23 مقاله انجام شد. در نتیجه مطالعات بین رشته ی تعریفی از سازه بدست می آید: تاب آوری فرهنگی ظرفیت و توانمندی مقابله با بحران و حل آن به کمک اسلوب های تاریخی، اسطوره، آداب و رسوم و باورهای فرهنگی است و مولفه های نظری آن شامل تعلق و ریشه دار بودن، اعتماد، تعهد، حس غرور و جمع گرایی است.