مقایسه اثربخشی درمان یکپارچه فراتشخیص اختلالات هیجانی و درمان فراتشخیص کارآمدی هیجانی بر تنظیم هیجان بزرگسالان دارای لکنت زبان

هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی و مقایسه درمان یکپارچه فراتشخیص اختلالات هیجانی و درمان فراتشخیص کارآمدی هیجانی بر تنظیم هیجان بزرگسالان دارای لکنت زبان مبتلا به اختلال اضطرابی است. این پژوهش کاربردی و طرح آن از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون- گروه گواه و دوره پیگیری است. جامعه آماری شامل تمامی بزرگسالان دارای لکنت زبان مراجعه کننده به کیلینیک های گفتاردرمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران شهر تهران و انجمن لکنت ایران در سال 1398 است. تعداد نمونه 36 فرد (27 مرد و 9 زن) واجد شرایط داوطلب است که براساس نمونه گیری از نوع دردسترس انتخاب و براساس ملاک های ورود به پژوهش مانند مصاحبه بالینی ساختاریافته وارد مطالعه شدند و به صورت تصادفی در گروه درمان یکپارچه فراتشخیص اختلالات هیجانی، گروه درمان فراتشخیص کارآمدی هیجانی و یک گروه گواه قرار گرفتند. برای گروه های درمانی، مداخله ها 12 جلسه دوساعته بود و برای گروه گواه مداخله ای صورت نگرفت. ابزار پژوهش، پرسشنامه دشواری در تنظیم هیجان گراتز و رویمر (DERS) بود. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS  با توجه به نوع مطالعه و اندازه گیری در سه مرحله از تحلیل واریانس با رویکرد اندازه گیری مکرر استفاده شد. از یافته های قابل توجه پژوهش می توان به اثربخشی درمان فراتشخیص کارآمدی هیجانی بر کاهش هر شش مولفه دشواری در تنظیم هیجان (01/0 <p) و اثربخشی درمان یکپارچه فراتشخیص اختلالات هیجانی بر کاهش چهار مولفه دشواری در تنظیم هیجان (01/0 <p) اشاره کرد. درمجموع درمانگران حیطه لکنت می توانند با به کارگیری این دو روش زمینه را برای تنظیم هیجان فراهم کنند.