در تکاپوی پویایی های تکوین منجی گرایی سازمانی در بخش دولتی

این پژوهش با هدف کاوش فرایند تکوین منجی‏گرایی سازمانی در بخش دولتی با استفاده از رهیافت مدل‏یابی ساختاری تفسیری انجام شد. بدین منظور، پس از مطالعه پیشینه پژوهش و شناسایی مولفه ‏های معرف پدیده مورد مطالعه، پرسشنامه ماتریسی روابط مولفه‏ ها تدوین و میان 15 نفر از استادان مدیریت، به عنوان خبرگان منتخب، با روش نمونه‏گیری مفهوم، توزیع شد. بر اساس یافته ‏های پژوهش، چنین دریافت شد که بافتار شرنگ‏آلود سازمان در سه سطح (فردی و مدیریتی در سطح اول، بین‏فردی در سطح دوم، سازمانی و منابع فیزیکی در سطح سوم)، با تاثیر بر عدم اجابت نیازهای اساسی اعضای سازمان، بنیادی‏ترین محرک گرایش به منجی در سازمان محسوب می‏شود. از برهم‏کنش نیازهای اجابت  ‏نشده اعضای سازمان و ادراک وجود منجی نزد آن ها که خود تابعی از وجود صالحان مصلح در سازمان است دیالکتیک ناکامی و امید شکل می‏گیرد که نتیجه آن انتظار فعالانه ظهور منجی است. چنین انتظاری به ایتلاف منجی‏گرایان و انتخاب رهبری به عنوان مصلح جزء و در سطحی بالاتر به ارتقای مادی و معنوی منجی‏گرایان و نیز به دست گرفتن ابتکار عمل در سازمان توسط ایشان می‏انجامد.