تاثیر پرآموزی و فواصل تمرین آسایی متفاوت بر تحکیم مبتنی بر ثبات و تداخل پس گستر در حافظه حرکتی آشکار

تا کنون بهترین فواصل تمرین‌آسایی برای وقوع تحکیم حافظه تعیین نشده است و این فواصل متنوع هستند و این‌که آیا پرآموزی باعث یادداری به روشی که واقعا سودمند باشد، بحث برانگیز بوده است. هدف از این تحقیق تاثیر پرآموزی فواصل مختلف تمرین‌آسایی بر روند تحکیم مبتنی بر ثبات و تداخل پس‌گستر در حافظه حرکتی آشکار بود.

روش‌ها: 

در این پژوهش نیمه تجربی، شرکت کنندگان شامل 60 نفر از دانشجویان دختر با دامنه سنی 20 تا 30 سال بودند که به صورت داوطلبانه فراخوانده شدند. شرکت کنندگان پس از داشتن معیارهای ورود به مطالعه به صورت بلوک‌‏بندی تصادفی در 6 گروه آزمایشی با فواصل تمرین آسایی 5 دقیقه و24 ساعت ، با دو عامل پرآموزی شده و پرآموزی نشده و دو گروه کنترل تقسیم شدند. این تحقیق شامل دو مرحله اکتساب و یادداری و تکلیف اول (ضربه فورهند) و تکلیف دوم (ضربه بک‌هند) بود

یافته‌های آزمون آنالیز واریانس با اندازه‌گیری مکرر نشان داد، اول، تمرین‌آسایی به تنهایی (24 ساعت و 5 دقیقه) برای یادگیری یک تکلیف کافی نیست. دوم ، تکلیف اول در فواصل تمرین‌آسایی (24 ساعت و 5 دقیقه) با پرآموزی، تحکیم یافت و یادگیری تکلیف اول (ضربه فورهند) در برابر تداخل پس‌گستر تکیف دوم (ضربه بک‌هند) مقاوم شد.

نتیجه‌گیری: 

به نظر می‌رسد که پرآموزی می‌تواند نقش مهمی در حافظه حرکتی آشکار داشته باشد، اما تمرین‌آسایی در حافظه حرکتی آشکار به تنهایی نمی‌تواند مانع از ایجاد تداخل پس‌گستر شود. نتایج نشان می‌دهد که تداخل مداوم و پایدار را می‌توان به اثرات پس‌گستر بر بازیابی حافظه نسبت داد.