ارزیابی میزان ترس دندانپزشکی و عوامل مرتبط با آن در کودکان 8 تا 12 ساله

یکی از مهم ترین اصول اولیه درمان دندانپزشکی در کودکان، کنترل ترس و اضطراب در طی اعمال دندانپزشکی است. هدف این مطالعه ارزیابی ترس دندانپزشکی و  برخی عوامل مرتبط با آن در کودکان 8 تا 12 ساله در سال 1398 بود.

این مطالعه به صورت مقطعی برروی 300 نفر از کودکان 8 تا 12 ساله شهرسنندج انجام گرفت. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه استاندارد ترس کودکان- زیر شاخه دندانپزشکی (CFSS-DS) بود. از جداول توصیفی و آزمون های  t-test و ANOVA برای مقایسه میانگین نمرات ترس بین گروه ها استفاده شد. تحلیل ها داده ها با کمک نرم افزار SPSS نسخه 24 صورت گرفت.

یافته ها:

 میانگین کلی ترس دندانپزشکی کودکان برابر 3/37 بود. بین جنسیت و نمره ترس دندانپزشکی، ارتباط معنی داری وجود داشت و ترس دندانپزشکی دردختران به شکل معناداری بیشتر بود (045/0p =value) بین نمره ترس دندانپزشکی با سن کودکان، تحصیلات والدین، شغل والدین، بعد خانوار، سابقه مراجعه به دندانپزشک، مدت زمان سپری شده از آخرین مراجعه به پزشک و دندانپزشک ارتباط معنی داری مشاهده نشد (05/0<p value)

ترس دندان پزشکی در کودکان 8 تا 12 ساله شهر سنندج کمتر از متوسط بود و در دختران ، بیش تر از پسران مشاهده شد. بیشترین میزان ترس به ترتیب  در" دیدن مته دندانپزشک (وسیله تراش دندان) "  و " آمپول زدن "گزارش شد. کمترین میزان ترس، مربوط به "افرادی که روپوش سفید پوشیده اند." بود.